Tłumaczenie: nano - Nevereverland

Tłumaczenie:

"Świat, który nigdy nie istniał"

Dawno temu w odległych wspomnieniach

Był sobie głos, który mówił:

"Czy wierzysz w świat szczęśliwych zakończeń?"

Nawet jeśli droga wydaje się długa

Każdy oddech który weźmiesz przybliży Cię 

Do specjalnego miejsca w którym

Nigdy...

Budzę się przez głos syreny, który wdarł się w moje uszy

I zdusił okrzyk śmierci

Teraz już wiem co mnie czeka, dlatego nie mam niczego, prócz rytmu serca

I wpadłem w pułapkę rzeczywistości

Nie cofnę się

Patrzę na spiętrzone, postrzępione zdjęcia mojej przeszłości

Zatrzymuję oddech, zardzewiałe igły wspomnień

Biegają w kółko i w kółko po mojej głowie

Kiedy tylko zamykam oczy

Nawet małe kawałki nie zostały w tyle, żadne dźwięki nie ucichły, nie mam przeznaczenia*

Wiem, że to jest to czego chcę, to jest to czego potrzebuję

Nawet kiedy rozmawiamy - Twój przyszły obraz powraca, jak niewidzialna pętla**

Z Twoimi starymi ranami, które nigdy się nie zagoiły

Cóż za jałowe, niezmienne oczy

Zbliżają się do końca

Więc to jest mój upragniony "Świat, który nigdy nie istniał"

Jak zardzewiały nóż, słowa wwiercają się we mnie

Idź i baw się moim cierpieniem

Bezradnie przełykam ślinę i upadam z wirującym głosem

Wpadam w pułapkę samotności

Potykając się o utracone głosy, tracę sens życia***

Stojąc na tej zapłakanej, wydeptanej scenie

W mojej głowie jest nieustający, domagający się uwagi głos szaleństwa

Kiedy biorę Twoją dłoń

Ucieknę od tego wszystkiego, wspomnienia kłamią, moje serce opada

Wiem, że to jest to czego chcę, to jest to czego potrzebuję

Jutro jak zwykle Twój przyszły obraz przyjdzie do mnie, jak niewidzialna pętla

W świecie do którego wskoczyłem wszystko wciąż trwa

Cóż za jałowe, niezmienne oczy

Zbliżają się do końca

Więc to jest mój upragniony "Świat, który nigdy nie istniał"

Kiedy się budzę, moje sny opadają i rozświetla je światło słońca

Ukrywając to co mam za oczami

I myślałem, że wszystko jest prawdziwe

Jednak znów upadłem

Kiedy tylko zamykam oczy

Nawet małe kawałki nie zostały w tyle, żadne dźwięki nie ucichły, nie mam przeznaczenia

Wiem, że to jest to czego chcę, to jest to czego potrzebuję

Nawet kiedy rozmawiamy - Twój przyszły obraz powraca, jak niewidzialna pętla

Z Twoimi starymi ranami, które nigdy się nie zagoiły

Cóż za jałowe, niezmienne oczy

Zbliżają się do końca

Więc to jest mój upragniony "Świat, który nigdy nie istniał"

---

*Dosłownie: "Nie ma przeznaczenia do którego można się kierować"

**Pętla w znaczeniu "pętla wisielca" a nie "spirala"

***Kurka, ja też!