"Pętla"
Czarna koza syknęła:
"Proszę nie stój za białą linią,
aż ciemnoszary pociąg nie odjedzie"
Kot stojący tuż obok mnie zapytał:
"Gdzie mógłbyś jechać?
Ten przystanek zaprowadzi cię prosto do śmierci"
Trzymając mój czerwony nadgarstek
Jestem sam, jak pozbawiony korzeni chwast
Pijąc zardzewiałą wodę
Czekam na kolejny przystanek
Proszę, jeszcze raz, daj mi miłość
Nie ma pociągu, który może zabrać mnie do domu
Proszę, powiedz mi, kochanie, kochanie, kochanie
Myślałem, że to twój głos
Zwiędły kwiat nadgarstka
"Żadnych więcej emocji, żadnych więcej emocji,
moje serce zostało wymiecione w ciężkie popołudnie"
Kiedy cykady płakały, zaczęły umierać
Pod czerwienią jaką wyrwały przewody elektryczne
Odrzucam znak: "Zakaz wstępu"
Kapie na mnie okrutny cień i przykrywa wszystko
Wciąż i wciąż płaczę, bo "nie mogę tego znaleźć"
Wciąż będę szukał swoich emocji
Proszę powiedź mi kochanie, kochanie, kochanie
Jeśli ten telefon nie zadzwoni, to jaki jest sens życia?
Na tej kipiącej, kipiącej pętli linowej
Nie ma nikogo, nie ma żadnego przystanku
Dzwonienie w lewo, w lewo, a potem w prawo
Na przejeździe kolejowym odgłos klikania
Wrona mówi, wrona mówi
"Już nigdy nie wrócisz do tych czasów"
"Już stałeś się dorosły"
Proszę, jeszcze ten jeden raz, proszę daj mi miłość
Proszę, zniszcz niekończącą się pętlę
Żegnaj, kochanie, kochanie, kochanie
Tego dnia stałem się dorosły
Wciąż myślę, dwoje, jedno
Nie mogę powtórzyć tych słów, które zniknęły ze słońcem
Żegnaj, kochanie, kochanie, kochanie
Na nieskończonej zapętlonej pętli
"Idź dalej sama, marna, młoda dziewczyno"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz